Ляту́чы ’цякучы (аб вадзе)’ (Сл. ПЗБ). Калька з польск. lecący < lecieć ’ліцца, цячы’, параўн. woda leci ’вада льецца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нахо́хліцца, ‑ліцца; зак.

Разм. Скурчыцца, натапырыўшы пер’е (пра птушак). Верабей зухавата пачысціў лапкай дзюбу, нахохліўся і наважыў маўчаць. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праса́ліцца, ‑ліцца; зак.

Запэцкацца, насыціцца салам, тлушчам. Папера прасалілася наскрозь.

прасалі́цца, ‑со́ліцца; зак.

Набрацца соллю, стаць прасоленым. Сала прасалілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

То́чыцца ’струменіцца’ (Ян.). Да тачыць (гл.), якое да прасл. *točiti sę ’ліцца, налівацца’, ’вылівацца па кроплі’ — каўзатыва ад *tekti ’цячы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́скаліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Разм.

1. Паказаць зубы, вышчарыцца. Сабачаня ўтаропілася на.. [дзяцей] і выскалілася. Якімовіч.

2. перан. Неадабр. Засмяяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жы́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; заг. жылься; незак.

Разм. Натужвацца, пнуцца з усіх сіл, робячы што‑н. Жыліцца на непасільнай рабоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мусо́ліцца, ‑ліцца; незак.

Разм. Забруджвацца ад неакуратнага карыстання; зашмальцоўвацца. З кожным днём блакнот усё больш мусоліўся, .. беражкі лісткоў загіналіся. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нажа́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Звярнуцца да каго‑н. са скаргай на каго‑, што‑н.; пажаліцца, паскардзіцца. Пажаліцца на суседзяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысуту́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Разм. Стаць сутулаватым; трохі ссутуліцца. Цяпер Міканору ўжо далекавата за пяцьдзесят, ён трохі прысутуліўся. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́нуць, -ну, -неш, -не; лінь; зак.

1. Рэзкім рухам выліць, узліць на што-н. вадкасць.

Л. вады на рукі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць моцна ліцца, хлынуць патокам (пра дождж, святло, паветра і пад.).

Лінуў дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)