Verbum

карабе́ль, -бля́, мн. -блі, -блёў, м.

1. Вялікае марское судна.

Ваенны к.

Акіянскі к.

2. Лятальны апарат.

Касмічны к.

◊

Спаліць свае караблі (кніжн.) — рашуча парваць з мінулым.

|| памянш. кара́блік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

Пускаць папяровыя караблікі.

|| прым. карабе́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

○

Карабельны лес — лес з высокіх мачтавых дрэў, прыгодных для караблебудавання.

пагуля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Прагулка.

Пайсці на пагулянку ў лес.

2. Вечарынка, гулянка (з пачастункамі).

Наладзіць пагулянку.

расцерабі́ць, -цераблю́, -цярэ́біш, -цярэ́біць; -цярэ́блены; зак., што.

Ачысціць ад хмызняку (лес).

|| незак. расцярэ́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расцярэ́бліванне, -я, н. і расцяро́б, -у, м.

рум, -у, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Месца на беразе ракі, куды звозяць бярвенне для сплаву і дзе вяжуць плыты.

Вывезці лес на р.

сусе́дства, -а, н.

Блізкасць, сумежнасць з кім-, чым-н. па месцы жыхарства, па месцы знаходжання, размяшчэння.

Пасяліцца па суседстве.

Па суседстве з вёскай лес.

пару́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Незаконная высечка лесу, а таксама месца, дзе высякаецца лес.

|| прым. пару́бачны, -ая, -ае (спец.).

Парубачныя рэшткі.

пля́жыць, -жу, -жыш, -жыць; незак. (разм.).

1. што. Сячы, нішчыць; глуміць.

П. векавы лес.

2. Моцна біць каго-н. чым-н.

|| наз. пля́жанне, -я, н.