пакараба́ціць, ‑бачу, ‑баціш, ‑баціць; зак., што.
Зрабіць карабатым; пакрывіць, пагнуць. Пакарабаціць ліст жалеза. / у безас. ужыв. Дождж рунь спаласкаў, Вяз пакарабаціла. Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напарта́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Разм. груб. Зрабіць што‑н. дрэнна, неахайна. [Есіп:] — Канчайце [крыць страху], а то больш напартачыце, як наробіце. Цёмна ўжо. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насіні́ць, ‑сіню, ‑сініш, ‑сініць; зак.
1. што. Зрабіць сінім; густа падсініць. Насініць кофтачку.
2. чаго. Падсініць нейкую колькасць чаго‑н. Насініць бялізны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
натрэнірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Навучыць чаму‑н. шляхам трэніроўкі; зрабіць умелым, спрытным у чым‑н. Натрэніраваць футбалістаў. Натрэніраваць памяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перакупі́ць, ‑куплю, ‑купіш, ‑купіць; зак., каго-што.
1. Купіць, перашкодзіўшы зрабіць гэта іншаму.
2. Купіць, адкупіць у каго‑н. што‑н. купленае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разраўнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.
Зрабіць роўным, згладзіўшы няроўнасці. Разраўнаваць пляцоўку для будоўлі. □ Спрытна, адным узмахам кельні .. [Цімка] разраўнаваў шызы раствор. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скруглі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Зрабіць круглым; надаць чаму‑н. круглявую форму. Скругліць капу сена. Скругліць скляпенне. Скругліць кант дошкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сплані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і без дап.
Планіруючы, зрабіць пасадку. Нарэшце паветраныя падарожнікі асцярожна спланіравалі і апусціліся на зямлю. Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хет-тры́к,
У выразе: зрабіць хет-трык — тройчы паразіць вароты праціўніка ў адной гульні адным і тым жа гульцом (пра хакей, футбол).
[Англ. hat trick.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Даказа́ць ’даказаць, давесці’, ’дагаварыць’. З аналагічнымі значэннямі гэты дзеяслоў адзначаецца і ў іншых слав. мовах. Параўн. рус. доказа́ть ’даказаць, давесці’, дыял. доказа́ть ’дагаварыць, паведаміць аб чым-н.; вытлумачыць і г. д.’, укр. доказа́ти ’дагаварыць, папракнуць, абвінаваціць і да т. п.’, чэш. dokázati ’даказаць, пацвердзіць, дабіцца; дагаварыць; выканаць, зрабіць і г. д.’, славац. dokázať ’даказаць, выканаць, зрабіць’, балг. дока́жа ’дагаварыць; даказаць’, макед. докаже ’даказаць; дагаварыць’, серб.-харв. дока́зати ’растлумачыць; данесці, выдаць; пераканаць і г. д.’ Лічыцца прасл. утварэннем: *dokazati (з прэфіксам *do‑ ад дзеяслова *kazati ’даказваць, гаварыць’). Гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 57–58; Фасмер, 2, 159; Брукнер, 223; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 156.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)