вы́калупаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Калупаючы, выняць, дастаць. Выкалупаць зерне з коласа.

2. Разм. Калупаючы, зрабіць паглыбленне. Выкалупаць ямку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак.

Спец.

1. Ператварыць (ператвараць) у азон (пра кісларод).

2. Зрабіць (рабіць) азанізацыю. Азанаваць пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апублікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Надрукаваць, зрабіць вядомым праз змяшчэнне ў друку. Газеты апублікавалі інфармацыйнае паведамленне аб Пленуме Цэнтральнага Камітэта КПСС.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмало́ць, ‑мялю, ‑мелеш, ‑меле.

Разм. Мелючы, зрабіць прыдатным для мліва. Пакуль што на жорнах малоць нельга: іх абавязкова трэба абмалоць. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́брасць, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і дабрата. Зрабіць па добрасці паслугу. □ Дзядзька Антось — гэта ўвасабленне добрасці, працавітасці, дасціпнага гумару. Клімковіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заві́ць, заўю, заўеш, заўе; пр. завіў, ‑віла, ‑ло; заг. заві; зак., што.

Зрабіць хвалістым, кучаравым; закруціць. Завіць валасы. // Заплесці. Завіць касу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завы́сіць, ‑вышу, ‑высіш, ‑высіць; зак., што.

Беспадстаўна павысіць, зрабіць вышэйшым, чым трэба; проціл. занізіць. Завысіць нормы выпрацоўкі. Завысіць планы. Завысіць ацэнку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабуджэ́нне, ‑я, н.

1. Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пабуджаць — пабудзіць.

2. Жаданне, патрэба зрабіць што‑н. Добрыя пабуджэнні. Чыстыя пабуджэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павастры́ць, ‑вастру, ‑вострыш, ‑вострыць; зак., што.

1. Зрабіць вастрэйшым усё, многае. Павастрыць усе нажы.

2. Вастрыць некаторы час. Павастрыць і пакінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрумя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

1. Злёгку падфарбаваць румянамі. Падрумяніць шчокі.

2. Пекучы, смажачы, зрабіць румяным, падпечаным. Падрумяніць мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)