карча́га 1, ‑і, ДМ ‑чазе, ж.
Разм. Пень, вывернуты з карэннем; корч. Гануля дастала з-за коміна карчагі і стала чыркаць запалк[ай], якая адсырэла і не загаралася. Гурскі.
карча́га 2, ‑і, ДМ ‑чазе, ж.
1. Тое, што і амфара. Па такіх знаходках, як абломкі амфар, або карчаг, якія выкарыстоўваліся феадаламі для зберажэння він, відаць, што гэта пасяленне з самага пачатку не было сельскім. «Беларусь».
2. Разм. Гляк для мазі. Паны налева важна садзяць, Дзе іх сярмяжнікі не здрадзяць Ні пахам дзёгцю, ні карчагі, Ні відам латанай сярмягі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ву́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.
1. Усклікнуць «вух».
Вухнуўшы, ударыў ломам па лёдзе.
Вухнула сава.
2. Тое, што і бухнуць¹ (у 1 знач.).
Глуха вухнуў гром.
|| незак. ву́хкаць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. ву́хканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́калупаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
1. Калупаючы, выняць.
В. разынку з булкі.
2. Калупаючы, зрабіць паглыбленне (разм.).
В. ямку.
|| незак. выкалу́пваць, -аю, -аеш, -ае.
|| аднакр. вы́калупнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адкалупа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).
Аддзяліць, калупаючы; адарваць, адкрышыць што-н. чым-н., якой-н. прыладай.
А. кавалачак тынку.
|| незак. адкалу́пваць, -аю, -аеш, -ае
|| аднакр. адкалупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кане́чне.
1. пабочн. сл. Само сабой зразумела, без сумнення.
Я, к., нічога не ведала.
2. прысл. Абавязкова, што б ні здарылася.
К. я не паеду ў вёску.
3. часц. Так, вядома. — Ці маеце ахвоту падарожнічаць? — К!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скалыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.
1. Зварухнуць, захістаць, прымусіць калыхацца.
Вецер скалыхнуў жыта.
С. калыску (гайдануць з боку ў бок).
2. перан. Усхваляваць, узрушыць; парушыць спакой.
Навіна скалыхнула народ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трэ́нне, -я, н.
1. Рух прадмета па паверхні другога прадмета.
Дэталі знасіліся ад трэння.
2. Сіла, якая перашкаджае руху аднаго цела па паверхні другога.
3. перан., мн. -ні, -няў. Спрэчкі, сутыкненні, якія перашкаджаюць нармальнаму ходу справы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
угра́знуць, -ну, -неш, -не; угра́з, -зла; -ні́; зак.
1. Засесці, завязнуць у гразі.
2. перан. Трапіўшы ў якое-н. становішча, не знайсці сіл, магчымасці выйсці з яго (разм.).
У. у даўгах.
|| незак. уграза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
удыхну́ць², -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што ў каго (што) (высок.).
Абудзіць у кім-н. што-н. (які-н. настрой, думкі і пад.).
У. надзею.
У. жыццё ў каго-н. (абудзіць да дзейнасці).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
успіхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што на што (разм.).
Тое, што і узапхнуць.
У. па дошцы вялікі камень на калёсы.
|| незак. успіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і успі́хваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)