адмата́цца, ‑аецца; зак.

Размотваючыся, аслабнуць або аддзяліцца. Вяроўка адматалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцірадко́ўе, ‑я, н.

Верш або страфа з пяці радкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудаўпраўле́нне, ‑я, н.

Орган кіравання рудніком або некалькімі руднікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавынішчэ́нне, ‑я, н.

Знішчэнне саміх сябе або адзін аднаго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селі́н, ‑у, м.

Адна- або шматгадовая расліна сямейства злакаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́вішча, ‑а, н.

Месца, дзе была плаціна або запруда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

топ, ‑а, м.

Спец. Верхні канец мачты або стэньгі.

[Гал. top.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фай, ‑ю, м.

Шчыльная рубчастая шаўковая або шарсцяная тканіна.

[Фр. faille.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́льня, ‑і, ж.

Майстэрня або цэх, дзе фарбуюць тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флегмо́на, ‑ы, ж.

Гнойнае запаленне падскурнай або міжмышачнай клятчаткі.

[Ад грэч. phlegmonē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)