Verbum

рыкашэ́т, -у, М -шэ́це, м.

Палёт цвёрдага цела пад вуглом пасля ўдару аб якую-н. паверхню.

Куля адскочыла рыкашэтам.

|| прым. рыкашэ́тны, -ая, -ае.

кашані́ль, -і, ж.

Агульная назва некаторых відаў насякомых, з цела самак якіх здабываюць чырвоную фарбу, кармін.

|| прым. кашані́левы, -ая, -ае і кашані́льны, -ая, -ае.

інфузо́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж. (спец.).

Высокаарганізаваная мікраскапічная аднаклетачная жывёліна з больш складанай будовай цела, чым у іншых прасцейшых.

|| прым. інфузо́рны, -ая, -ае.

вібра́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

1. Вагальны рух пругкага цела; дрыжанне.

2. Ваганне вышыні току якога-н. гуку.

|| прым. вібрацы́йны, -ая, -ае.

дрыго́тка, -і, ДМ -тцы, ж. (разм.).

Дрыжыкі, хваляванне ад страху і пад.

Д. ахапіла цела.

Нервовая д.

|| прым. дрыго́ткі, -ая, -ае.

Д. голас.

ку́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак.

1. каго (што), звычайна безас. Балюча зводзіць мышцы цела.

Яго ўсяго курчыла.

2. што. Падгінаць.

К. пальцы на назе.

запале́нне, -я, н.

Хваробны працэс, які суправаджаецца павышэннем тэмпературы, прыпухласцю і пачырваненнем хворай часткі цела.

З. лёгкіх.

З. сустава.

|| прым. запале́нчы, -ая, -ае.

З. працэс.

по́за, -ы, мн. -ы, поз, ж.

1. Пастава цела.

Ляжаць у нязручнай позе.

2. перан. Прытворства, няшчырыя паводзіны, рысоўка.

Не верце яму, гэта толькі п.