глі́снік, ‑у, м.

Расліна сямейства складанакветных, высушанае насенне якой скарыстоўваецца як глістагонны сродак; цытвора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрапля́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для скраплення жывата; проціл. слабіцельны. Скрапляльны сродак. Скрапляльнае лякарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульгі́н, ‑у, м.

Лекавы сродак з групы сульфаніламідных прэпаратаў, які ўжываюць пры кішачных інфекцыях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сре́дство ср.

1. в разн. знач. сро́дак, -дку м.;

сре́дства произво́дства сро́дкі вытво́рчасці;

сре́дства передвиже́ния тра́нспарт;

сре́дства труда́ сро́дкі пра́цы;

оборо́тные сре́дства абаро́тныя сро́дкі;

оборони́тельные сре́дства абаро́нчыя сро́дкі;

сре́дства к существова́нию сро́дкі на існава́нне (на пражыццё);

радика́льное сре́дство радыка́льны сро́дак;

язы́к — сре́дство обще́ния мо́ва — сро́дак зно́сін;

2. / сре́дства (деньги, капитал, материальные ценности) гро́шы, -шай ед. нет, сро́дкі, -каў мн., ед. сро́дак, -дку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прафілакты́чны в разн. знач. профилакти́ческий;

п. сро́дак — профилакти́ческое сре́дство;

п. рамо́нт машы́н — профилакти́ческий ремо́нт маши́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саліцы́лавы, ‑ая, ‑ае.

У выразах: саліцылавая кіслата — арганічнае злучэнне, якое выкарыстоўваецца для прыгатавання лекавых рэчываў і фарбавальнікаў; саліцылавы натр — соль саліцылавай кіслаты, якая выкарыстоўваецца як гарачкапаніжальны і процірэўматычны сродак; саліцылавы спірт — бясколерныя крышталі арганічнага паходжання, якія выкарыстоўваюцца як сродак абязбольвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анальгі́н, ‑у, м.

Спец. Лекавы прэпарат, які абязбольвае, паніжае тэмпературу і дзейнічае як супрацьзапаленчы сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыцы́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічны сродак знішчэння бактэрый — узбуджальнікаў хвароб чалавека, жывёлы і раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́сія, ‑і, ж.

Травяністая расліна сямейства бабовых, лісце і плады якой выкарыстоўваюцца як слабіцельны сродак.

[Лац. cassia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзінфе́ктар, ‑а, м.

1. Той, хто робіць дэзінфекцыю.

2. Рэчыва, сродак, якія ўжываюцца для дэзінфекцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)