пісямко́, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да пісьмо (у 1 знач.). — Напішы мне, калі ласка, Пісямко дахаты! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устано́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто ўстанаўлівае што‑н. [Камандзір:] — Канчай сваё пісьмо ды будзем трэніраваць устаноўшчыкаў трубкі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ява́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Явы, яванцаў, які належыць, уласцівы ім. Яванскае пісьмо. Яванскае ўзбярэжжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заказны́ в разн. знач. заказно́й;

~но́е пісьмо́ — заказно́е письмо́;

з. касцю́м — заказно́й костю́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скрыпт ‘рукапіс, манускрыпт’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-бел. скриптъ ‘ліст, пісьмо’ (Ст.-бел. лексікон). Запазычанне з польск. skrypt ‘афіцыйная папера, дакумент; вэксаль’; або непасрэдна з лац. scriptum ‘лінія, рыса; пісьмовае сачыненне, тэкст’ (Варш. сл., 6, 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заказно́й

1. заказны́, зро́блены на зака́з;

2. (о почтовом отправлении) заказны́;

заказно́е письмо́ заказно́е пісьмо́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́ны, рун, адз. ру́на, -ы, ж.

1. Старажытныя пісьмёны пераважна скандынаваў, якія захаваліся ў надпісах на камянях, зброі і іншых прадметах.

2. Старадаўнія народныя эпічныя песні ў карэлаў, фінаў і эстонцаў.

|| прым. руні́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Рунічнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алфаві́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алфавіта. Алфавітнае пісьмо. Алфавітная кніга. // Размешчаны паводле алфавіта. Алфавітны паказальнік. Алфавітны каталог.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кля́ўзны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які заключае ў сабе кляўзу. Кляўзнае пісьмо. // Які займаецца кляўзамі; схільны да кляўз. Кляўзны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лакані́чны, ‑ая, ‑ае.

Сціслы і дакладна выказаны, выражаны; немнагаслоўны. Лаканічны стыль. Лаканічны адказ. □ Пісьмо было простае, кароткае, лаканічнае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)