недапе́чаны, -ая, -ае.

1. Не даведзены пячэннем да поўнай гатоўнасці.

Недапечаная бульба.

2. перан. Недастаткова падрыхтаваны да якой-н. працы; малавопытны (разм.).

3. перан. Вялы, бязвольны (разм.).

Н. хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звы́класць ж.

1. привы́чность, обы́чность;

2. на́вык м.;

з. у пра́цы — на́вык в рабо́те

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кваліфіка́цыя ж., в разн. знач. квалифика́ция;

к. пра́цы — квалифика́ция труда́;

набы́ць ~цыю — приобрести́ квалифика́цию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патаго́нны прям., перен. потого́нный;

~нныя сро́дкі — потого́нные сре́дства;

~нная сістэ́ма пра́цы — потого́нная систе́ма труда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сяміго́ддзе ср., в разн. знач. семиле́тие;

міну́лае с. — проше́дшее семиле́тие;

с. пра́цы — семиле́тие рабо́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канвеерыза́цыя, ‑і, ж.

Пераход на канвеерную (паточную) сістэму працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малапрадукцы́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць малапрадукцыйнага. Малапрадукцыйнасць працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

1. Парачыся ў лазні, давесці сябе да знямогі.

З. да паўсмерці.

2. Моцна стаміцца ад доўгай язды, хады, працы.

|| незак. запа́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

справазда́чнасць, -і, ж.

1. зб. Апраўдальныя дакументы, якія змяшчаюць справаздачу аб працы, аб зробленых грашовых выдатках.

Праверка справаздачнасці.

2. Правядзенне справаздач паводле ўстаноўленай формы перад адпаведнымі вышэйшымі інстанцыямі.

Парадак справаздачнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акураты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які вызначаецца акуратнасцю ў працы, бездакорнасцю ў паводзінах, ахайнасцю адзення і пад.

|| ж. акураты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)