паветраправо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які праводзіць паветра, па якім ідзе паветра. Паветраправодныя трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

право́дзіны, ‑дзін; адз. няма.

Дзеянне паводле дзеясл. праводзіць — правесці (у 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аквана́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Даследчык мора, які праводзіць назіранні пад вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акіяна́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Даследчык акіяна, які праводзіць назіранні пад вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вечарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Разм. Праводзіць вечар у якім‑н. занятку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацыя́л-зго́днік, ‑а, м.

Той, хто праводзіць палітыку згодніцтва з класавым ворагам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Начыры́ць ’начарціць’ (Ян.). Ад чырыць ’чарціць, праводзіць лінію’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проводя́щий

1. прич. які́ (што) право́дзіць; см. проводи́ть​I;

2. прил., физ. право́дзячы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карбюрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) карбюрацыю. Карбюраваць газ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзактывава́ць, ‑вую, ‑вуеш, ‑вуе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) дэзактывацыю. Дэзактываваць збудаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)