піке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Невялікі вартаўнічы атрад, пост.
Пост-п.
ДАІ.
2. Група асоб, якая стаіць дзе-н. з мэтай дэманстрацыі грамадскага пратэсту, выражэння якіх-н. патрабаванняў.
П. забастоўшчыкаў.
Пікеты каля будынка парламента.
|| прым. піке́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ша́бля, -і, мн. -і, -бель і -яў, ж.
Халодная зброя з доўгім выгнутым клінком.
Сячы шаблямі ворага.
Атрад у сто шабель (г.зн. складаецца са ста кавалерыстаў).
|| памянш. ша́белька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.
|| прым. ша́бельны, -ая, -ае.
Шабельныя ножны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ачапле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачапляць — ачапіць.
2. Група, атрад узброеных людзей, якія ачапілі каго‑, што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зашо́ргаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць шоргаць. // Прашоргаць. Зашоргалі дзесяткі чаравікаў, і ўвесь атрад умомант стаў у стройную калону. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрэ́перны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да скрэпера. Скрэперная лябедка. Скрэперны атрад. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе скрэпера. Скрэперная дастаўка вугалю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́мчаць, ‑мчу, ‑мчыш, ‑мчыць; зак.
Імкліва вынесці, вывезці адкуль‑н. [Камісар:] — Не ведаў страху наш атрад: З любой засады — вымчаць коні. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перабазі́равацца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.
Перамясціцца на новую базу. Мы .. спяшаліся падрыхтаваць запасную базу. Туды павінен быў перабазіравацца наш атрад. Чыгрынаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ра́кавінкавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да ракавінкі.
2. у знач. наз. ра́кавінкавыя, ‑ых. Атрад беспазваночных жывёлін падкласа ніжэйшых ракападобных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
харчатра́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Харчовы атрад з рабочых і бедных сялян, які дзейнічаў у 1918–1921 гг. па выкананню харчразвёрсткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Патру́ль ’невялікі ўзброены атрад або судна, самалёт для нагляду за парадкам і бяспекай’ (ТСБМ), ’вартавы’ (брасл., Сл. ПЗБ). З устарэлага польск. patrul або з рус. патру́ль ’тс’, якія праз ням. Patrul прыйшлі з франц. patrouill ’дазор’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)