ро́спачлівы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і роспачны. Яшчэ вышэй узняўся агонь. Пачуўся роспачлівы крык. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
феерве́рачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да феерверку. Феерверачны агонь. // Прызначаны для феерверку. Феерверачная ракета.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыкла́сці, прыклада́ць, прыкла́дваць ’пакласці, прыціснуць; дадаць, далучыць; прыдумаць, дадаць ад сябе’ (ТСБМ; ваўк., Сл. ПЗБ; Ял., ТС), з іншай семантыкай — прыкла́дваць ’распальваць, раскладаць агонь’, прыкла́даваць цяпло ’раскладаць агонь’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел. прикладывати ’даваць частку чаго-небудзь’ (Ст.-бел. лексікон). Да кла́сці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падаві́ць сов. подави́ть;
п. мяце́ж — подави́ть мяте́ж;
п. аго́нь праці́ўніка — воен. подави́ть ого́нь проти́вника
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падлі́ць сов., в разн. знач. подли́ть;
◊ п. ма́сла ў аго́нь — подли́ть ма́сла в ого́нь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Зю́зя (дзіцяч.) ’холад’ (Нас., Шат.; брэсц., Нар. лекс.), ’агонь’ (Сл. паўн.-зах., прыклад: «не ідзі, там зюзя» не пацвярджае значэнне). Рус. дыял. дзіцяч. зюзя ’холад’, укр. «змерз як зюзя»? Анаматапея ці аформленае пад дзіцячую фанетыку сцюжа. ’Агонь’ (калі так) — энантыясемічны перанос паводле функцыянальнай падобнасці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ву́красіць ’выбіць, высечы крэсівам (агонь)’ (КСТ), літаратурнае вы́красаць і вы́красіць ’тс’. Гл. краса́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́кіпець, ‑піць; зак.
Выпарыцца ў працэсе кіпення. [Жанчына] зменшыла агонь, каб не выкіпела ў кацялку страва. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыстраля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.
Пробнымі стрэламі вызначыць правільны прыцэл чаго-н.
П. гармату.
|| незак. прыстрэ́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прыстрэ́лка, -і, ДМ -лцы, ж.; прым. прыстрэ́лачны, -ая, -ае (спец.) і прыстрэ́льны, -ая, -ае (спец.).
Прыстрэлачная шрапнель.
Прыстрэльны агонь.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шквал, -у, м.
1. Раптоўны моцны парыў ветру, які суправаджаецца звычайна навальнічным ліўнем.
Наляцеў ш.
Ш. смеху (перан.).
2. перан. Моцная масіраваная стральба.
Ш. агню.
|| прым. шква́льны, -ая, -ае і шква́лісты, -ая, -ае.
Шквальны (шквалісты) вецер.
Шквальны агонь кулямётаў.
Шквальныя апладысменты (перан.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)