богазневажа́нне, ‑я, н.

Уст. Зневажанне бога або догматаў веры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардо́ншчык, ‑а, м.

Рабочы, заняты вырабам кардону або карданажу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́йстар, ‑у, м.

Клей, прыгатаваны з мукі або крухмалу.

[Ням. Kleister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

косавуго́льнік, ‑а, м.

Цела або фігура з непрамымі вугламі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кавалье́р, ‑а, м.

Насып уздоўж дарогі, канала або канавы.

[Фр. cavalier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газаправо́дчык, ‑а, м.

Той, хто праводзіць або абслугоўвае газаправод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галасі́на, ‑ы, м.

Разм. Пра моцны або грубы голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарко́м, ‑а, м.

Гарадскі камітэт партыйнай або камсамольскай арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гукаспалучэ́нне, ‑я, н.

Спалучэнне гукаў мовы або музычных гукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агра́фі́я, ‑і, ж.

Расстройства або поўная страта здольнасці пісаць.

[Ад грэч. a — адмоўная часціца і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)