паро́к, ‑у, м.

У выразе: парок сэрца — хвароба, пры якой дэфармуюцца клапаны і адтуліны сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парткале́гія, ‑і, ж.

Калегія пры Камітэце партыйнага кантролю КПСС, якая займаецца разглядам асабістых спраў камуністаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патапсіхало́гія, ‑і, ж.

Галіна псіхалогіі, якая вывучае заканамернасці парушэння псіхічнай дзейнасці пры паталогіі (хваравітасці) мозгу.

[Ад грэч. pathos— хвароба і слова псіхалогія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўбо́кс, ‑у, м.

Мужчынская стрыжка, пры якой валасы з бакоў галавы і ззаду падстрыгаюцца машынкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пісто́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пістона. // Які страляе пры дапамозе пістона. Пістоннае ружжо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

політэхні́зм, ‑у, м.

Сістэма навучання, пры якой тэарэтычна і практычна знаёмяцца з галоўнымі галінамі вытворчасці.

[Ад грэч. poly — многа і technē — майстэрства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праменепраламле́нне, ‑я, н.

Спец. Змена кірунку светлавога праменя пры пераходзе з аднаго асяроддзя ў другое.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыдзеясло́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца пры дзеяслове, залежыць ад дзеяслова. Прыдзеяслоўная часціца. Прыдзеяслоўнае кіраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Злучыць пры дапамозе нітоў. Прыставаць адзін шчыт да другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

родадапамо́жны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для аказання медыцынскай дапамогі пры цяжарнасці і родах. Родадапаможная ўстанова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)