Verbum

партыкуляры́зм, ‑у, м.

Кніжн. У буржуазнай навуцы — паняцце, якое абазначае ўсякі рух з мэтай набыцця або ўтрымання палітычнай, адміністрацыйнай ці культурнай аўтаноміі для тых або іншых частак дзяржавы.

[Ад лац. particularis.]

растраві́цца, ‑травіцца; зак.

1. Разм. Моцна раздражніцца чым‑н.

2. Спец. Паглыбіцца або падняцца ад дзеяння кіслаты або іншых едкіх рэчываў (пра рэльеф малюнка, адбітку). Малюнак добра растравіўся.

супрацьпаказа́нне, ‑я, н.

1. Асобная прыкмета або абставіны, якія паказваюць на немагчымасць або шкоднасць ужывання, прымянення чаго‑н.

2. Чыё‑н. панаванне, якое супярэчыць паказанню каго‑н. іншага.

біручы́на, ‑ы, ж.

Кустовая або дрэвавая расліна сямейства маслінавых.

бланманжэ́, нескл., н.

Жэле са смятанкі або міндальнага малака.

[Фр. blanc-manger.]

богазневажа́нне, ‑я, н.

Уст. Зневажанне бога або догматаў веры.

гукаспалучэ́нне, ‑я, н.

Спалучэнне гукаў мовы або музычных гукаў.

агра́фі́я, ‑і, ж.

Расстройства або поўная страта здольнасці пісаць.

[Ад грэч. a — адмоўная часціца і gráphō — пішу.]

адмата́цца, ‑аецца; зак.

Размотваючыся, аслабнуць або аддзяліцца. Вяроўка адматалася.

ардына́тарская, ‑ай, ж.

Доктарскі пакой у бальніцы або клініцы.