Verbum

балансі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Доўгі шост, пры дапамозе якога балансёр захоўвае раўнавагу на канаце.

2. Дэталь у машыне, механізме, якая перадае рух ад адной часткі да другой.

|| прым. балансі́рны, -ая, -ае.

абчаса́ць, -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чашы́; -часа́ны; зак., што.

Зрабіць што-н. гладкім, роўным пры дапамозе сякеры; аддзяліць што-н. ад чаго-н. чэшучы.

А. бервяно.

|| незак. абчэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абчэ́сванне, -я, н.

амуні́цыя, -і, ж. (уст.).

1. Паходны рыштунак байца (акрамя зброі і адзення).

Пры поўнай амуніцыі (з усім тым, што ваеннаслужачы павінен мець у паходзе).

2. Больш шырока: адзенне і прылады.

|| прым. амуні́чны, -ая, -ае.

абня́цца, абніму́ся, абні́мешся, абні́мецца і (радзей) абдыму́ся, абды́мешся, абды́мецца; абня́ўся, -няла́ся, -ло́ся; абнімі́ся і (радзей) абдымі́ся; зак.

Абняць адзін аднаго.

А. пры сустрэчы.

|| незак. абніма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і (радзей) абдыма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

паста́ва, -ы, мн. -ы, -та́ў, ж.

1. Знешнасць, манера трымаць сябе (пераважна пра постаць, склад фігуры).

Стройная п.

2. Пастаноўка, становішча якой-н. часткі цела.

П. рукі пры стральбе.

Правільная п. ног у танцы.

рысь¹, ж.

1. Спосаб бегу каня (або іншай жывёлы), пры якім адначасова выносяцца наперад ногі пярэдняя левая і задняя правая або пярэдняя правая і задняя левая.

Ехаць рыссю.

2. Часты і павольны бег чалавека.

скле́іцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., скле́іцца; зак.

1. Змацавацца пры дапамозе клею, зліпнуцца ад чаго-н. клейкага.

Паперы склеіліся.

2. перан. Наладзіцца, аднавіцца (разм.).

Справа склеілася.

Сямейнае жыццё склеілася.

|| незак. скле́йвацца, -аецца.

скрып, -у, м.

Рэзкі гук, што ўзнікае пры трэнні.

С. дзвярэй.

◊

За адным скрыпам (разм.) — за адным заходам.

Са скрыпам (разм.) — нехаця ці з цяжкасцю (рабіць што-н.).

Са скрыпам атрымаў дазвол на паездку.

метро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж. (разм.).

1. Мерка (звычайна двухметровая), пры дапамозе якой падлічваюць што-н. у метрах.

2. Пра дровы, дошкі і пад. даўжынёю ў адзін метр.

Дошка-м.

нагнясці́, -гняту́, -гняце́ш, -гняце́; -гняцём, -гнецяце́, -гняту́ць; -гняці́; зак., што і чаго.

Пры дапамозе ціску перамясціць і сканцэнтраваць у абмежаванай прасторы (газ, вадкасць).

Н. паветра.

|| незак. нагнята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. нагнята́нне, -я, н.