запілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак.
1. што. Зрабіць надрэз пілой. Запілаваць вугал.
2. перан.; каго. Разм. Даняць папрокамі, прыдзіркамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згуртава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад згуртаваць.
2. перан.; у знач. прым. Прасякнуты аднадушшам; дружны. Згуртаваны калектыў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іло́т, ‑а, М ілоце, м.
Гіст. Земляроб у Старажытнай Спарце, які знаходзіўся ў становішчы раба. // перан. Кніжн. Бяспраўны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мажо́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да мажору (у 1 знач.).
2. перан. Разм. Бадзёры, вясёлы. Мажорны настрой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мане́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго.
1. Спец. Аб’язджаць (каня) на правілах манежнай язды.
2. перан. Разм. Мучыць, таміць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нізкапро́бны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае нізкую пробу (пра золата, серабро).
2. перан. Разм. Невысокай якасці; дрэнны. Нізкапробная драматургія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паніхі́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да паніхіды. Паніхідныя спевы. // перан. Такі, які бывае ў час паніхіды. Паніхідны настрой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ца́рственны, ‑ая, ‑ае.
1. Уст. Які належыць цару. Царственная ўлада.
2. перан. Кніжн. Велічны, вялікасны. Царственны жэст. Царственны выгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарапа́шы, ‑ая, ‑ае.
1. Які належыць чарапасе. Чарапашы панцыр.
2. перан. Вельмі павольны; марудны. Чае ішоў чарапашым крокам. Курто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.
1. Вобад (суцэльны або са спіцамі), які круціцца на восі і забяспечвае рух сродкаў перамяшчэння (калёс, аўтамашын і пад. або механізмаў).
К. да тачкі.
Рулявое к.
Махавое к.
2. Пра ўсё, што мае форму круга або кальца.
К. каўбасы.
3. перан. Пералік, аб’ём чаго-н.
К. вобразаў у рамане.
К. нявырашаных пытанняў.
4. перан., чаго. Галіна, сфера якой-н. дзейнасці.
К. дзейнасці.
К. агульных інтарэсаў.
5. перан., каго. Група людзей, аб’яднаных чым-н. агульным.
К. гледачоў тэатра.
К. сяброў.
6. звычайна мн., перан., каго або якія. Грамадскія, прафесійныя групоўкі людзей.
Колы беларускай інтэлігенцыі.
Навуковыя колы.
◊
Ні ў кола ні ў мяла (разм., неадабр.) — пра няўмелага, няздатнага чалавека.
Пятае кола ў возе — пра што-н. лішняе, зусім непатрэбнае.
|| памянш. ко́лца, -а, мн. -ы, -аў, н. (да 1 і 2 знач.).
|| прым. ко́лавы, -ая, -ае.
К. след.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)