вы́спаведаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

1. Справіць абрад споведзі.

2. перан. Разм. Прабраць каго‑н. за што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грамаве́ржац, ‑жца, м.

Паэт. Той, хто пасылае гром (у антычнай міфалогіі эпітэт Зеўса — Юпітэра). // перан. Пра грознага, суровага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дысгармані́раваць, ‑руе; незак.

1. Быць у дысгармоніі, парушаць гармонію.

2. перан. Быць у разладзе, няўзгодненасці, разыходзіцца з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыяметра́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які дзеліць папалам па лініі дыяметра, папярочніка. Дыяметральная плоскасць.

2. перан. Поўны, крайні. Дыяметральная процілегласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адто́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад адтачыць.

2. у знач. прым. перан. Дасканалы па форме. Адточаны верш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак.

1. што. Зрабіць надрэз пілой. Запілаваць вугал.

2. перан.; каго. Разм. Даняць папрокамі, прыдзіркамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згуртава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад згуртаваць.

2. перан.; у знач. прым. Прасякнуты аднадушшам; дружны. Згуртаваны калектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ца́рственны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які належыць цару. Царственная ўлада.

2. перан. Кніжн. Велічны, вялікасны. Царственны жэст. Царственны выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарапа́шы, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць чарапасе. Чарапашы панцыр.

2. перан. Вельмі павольны; марудны. Чае ішоў чарапашым крокам. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Вобад (суцэльны або са спіцамі), які круціцца на восі і забяспечвае рух сродкаў перамяшчэння (калёс, аўтамашын і пад. або механізмаў).

К. да тачкі.

Рулявое к.

Махавое к.

2. Пра ўсё, што мае форму круга або кальца.

К. каўбасы.

3. перан. Пералік, аб’ём чаго-н.

К. вобразаў у рамане.

К. нявырашаных пытанняў.

4. перан., чаго. Галіна, сфера якой-н. дзейнасці.

К. дзейнасці.

К. агульных інтарэсаў.

5. перан., каго. Група людзей, аб’яднаных чым-н. агульным.

К. гледачоў тэатра.

К. сяброў.

6. звычайна мн., перан., каго або якія. Грамадскія, прафесійныя групоўкі людзей.

Колы беларускай інтэлігенцыі.

Навуковыя колы.

◊

Ні ў кола ні ў мяла (разм., неадабр.) — пра няўмелага, няздатнага чалавека.

Пятае кола ў возе — пра што-н. лішняе, зусім непатрэбнае.

|| памянш. ко́лца, -а, мн. -ы, -аў, н. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. ко́лавы, -ая, -ае.

К. след.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)