расчу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

1. Пачаць многа і энергічна чухацца (у 1 знач.).

2. перан. Пазбавіцца стану санлівасці, вяласці; раскатурхацца.

|| незак. расчу́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́днасць, -і, ж.

1. Адносіны паміж людзьмі, якія маюць агульных продкаў.

Р. першай ступені.

Р. душ (перан.).

2. Блізкасць, падабенства, заснаванае на агульнасці паходжання.

Р. славянскіх народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рознакалі́берны, -ая, -ае.

1. Розны па калібры.

Рознакаліберныя гарматы.

2. перан. Розны па стылі, фасоне, памерах і пад.

Рознакаліберныя талеркі.

|| наз. рознакалі́бернасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стандартыза́цыя, -і, ж.

1. Устанаўленне адзіных абавязковых стандартаў на што-н.

С. вырабаў лёгкай прамысловасці.

2. перан. Адсутнасць, знікненне ў чым-н. арыгінальнасці; шаблоннасць, трафарэтнасць.

С. думак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́ча, -ы, мн. -ы, уда́ч, ж.

Поспех, патрэбны або жаданы зыход справы.

Нечаканая ў.

Пажадаць удачы.

Ну і ў.! (таксама перан.: такі ўжо ўрадзіўся, няўдаліца; разм., іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уджгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак. (разм.).

1. каго. Балюча ўкалоць хабатком, джалам (пра насякомых).

2. перан., каго, па чым. Хвоснуць, ударыць.

У. розгай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Зрэзаць усё, многае. Пазразаць кветкі з клумбы. // Зняць няроўнасці ўсюды, у многіх месцах. [Донька:] — Чатырох гектараў хмызняку як і не было! Купіны таксама пазразалі. Паслядовіч. // перан. Разм. Скараціць памеры ўсяго, многага. Пазразаць ліміты.

2. перан. Разм. Праваліць на экзамене ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабудзі́ць, ‑буджу, ‑будзіш, ‑будзіць; зак.

1. каго-што. Прымусіць прачнуцца каго‑н. // перан. Выклікаць да актыўнай дзейнасці.

2. перан., што. Выклікаць, узбудзіць (пачуццё, паданне і пад.). [Дзядзька:] — Хвароба Ніны нібы прабудзіла ва мне, .. сабрала ў адно ўсю любоў да дзяцей. Брыль.

3. каго. Будзіць (у 1 знач.) некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарахне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Згніць, ператварыцца ў труху, пыл. Дзедаўская хата даўно ўжо згніла і спарахнела. Машара. Падумала Марына будавацца. Стары дом спарахнеў ужо. Б. Стральцоў. // перан. Перагарэць (ад перажыванняў). Ад нечаканага гора нешта спарахнела ў Іванавай душы. Быкаў.

2. перан. Састарэць, зрабіцца драхлым (пра чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грамаве́ржац, ‑жца, м.

Паэт. Той, хто пасылае гром (у антычнай міфалогіі эпітэт Зеўса — Юпітэра). // перан. Пра грознага, суровага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)