Тры́нка 1 ‘гульня ў карты’ (Бяльк., ТС). Укр. льв. три́нка ‘тры тузы’, рус. тринка ‘картачная гульня’, польск. trynka ‘тройка (у картах) — тры тузы, тры козыры’. Да тры, гл. Брукнер, 578; мажліва суаднесці з аргат. трын ‘тры’ (< цыг. tin ‘тс’).

Тры́нка 2 ‘пра худую жанчыну’: худая як трынка (ТС). Няясна. Магчыма, да тры́на (гл.) у выніку пераносу значэння: ‘сухая, тонкая кастрыца’ > ‘сухая, худая жанчына’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хво́сцік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. хвост.

2. Кончык, частка чаго-н., якая выступае.

Яблык з хвосцікам.

◊

З хвосцікам (разм.) — з лішкам, з невялікім дадаткам.

Тры гады з хвосцікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохвярсто́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Працягам у тры вярсты. Трохвярстовая дыстанцыя.

2. Які мае маштаб тры вярсты ў цалі. Трохвярстовая карта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохто́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Масай у тры тоны. Трохтонны груз.

2. Прызначаны для пад’ёму грузу ў тры тоны. Трохтонны кран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

протяжённость праця́гласць, -ці ж.;

протяжённость уча́стка — три киломе́тра праця́гласць уча́стка — тры кіламе́тры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́трае, прысл.

На тры часткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохпо́лле, -я, н.

Устарэлая сістэма паляводства з падзелам ворнай зямлі на тры полі, кожнае з якіх засявалася спачатку азімымі, затым яравымі, а на трэці год заставалася пад папар.

|| прым. трохпо́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохкіламетро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Адлегласцю, працягласцю ў тры кіламетры. Трохкіламетровая дыстанцыя.

2. Які мае маштаб тры кіламетры ў сантыметры (пра геаграфічныя карты).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэп, -а, мн. цапы́, цапо́ў, м.

Прылада для малацьбы збожжа ручным спосабам, якая складаецца з доўгай палкі (цапільна) з прымацаваным да яе гужыкам драўлянага біча.

Малаціць у тры цапы.

|| прым. цэ́павы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагі́бель ​1, ‑і, ж.

Смерць, гібель. Асудзіць на пагібель. □ [Васіль Раманавіч:] — Ведаеш, калі звер чуе пагібель, ён робіцца ў тры разы небяспечней. Няхай.

пагі́бель ​2, ‑і, ж.

У выразах: гнуцца ў тры пагібелі гл. гнуцца. Гнуць у тры пагібелі гл. гнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)