Verbum

алапа́т, ‑а, М ‑наце, м.

Урач, які ў процілегласць гамеапату прытрымліваецца звычайнай сістэмы лячэння. Назва дадзена гамеапатамі.

ахраматы́зм, ‑у, м.

Спец. Здольнасць аптычнай сістэмы не раскладаць светлавога праменя на састаўныя колеры пры пераламленні; бясколернасць.

[Ад грэч. a — без і chroma — колер.]

гане́бнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ганебнага. У сатырычным вершы «У астрозе» аўтар выкрывае ганебнасць усёй сістэмы царызму. Лушчыцкі.

пашпартыза́цыя, ‑і, ж.

Увядзенне сістэмы пашпартоў, забеспячэнне пашпартамі; складанне пашпартоў на што‑н. Пашпартызацыя насельніцтва. Пашпартызацыя абсталявання.

эліміна́цыя, ‑і, ж.

1. Кніжн. Выдаленне, ліквідацыя чаго‑н.

2. У матэматыцы — выключэнне невядомага з сістэмы ўраўненняў.

[Ад лац. elimināre — выганяць.]

мо́дуль, ‑я, м.

1. У тэхніцы — назва некаторых каэфіцыентаў. Модуль пругкасці.

2. У матэматыцы — лік, на які трэба памножыць лагарыфм адной сістэмы, каб атрымаць лагарыфм другой сістэмы.

3. У будаўнічай справе і архітэктуры — умоўная адзінка даўжыні, якая ўжываецца для каардынацыі памераў будоў, збудаванняў і іх частак.

[Фр. module, ад лац. modulus — мера.]

астрано́мія, ‑і, ж.

Навука пра нябесныя целы і сістэмы нябесных цел, іх паходжанне, будову, законы руху, хімічны састаў.

[Грэч. astron — зорка і nomos — закон.]

кольт, ‑а, М ‑льце, м.

Рэвальвер або кулямёт спецыяльнай сістэмы. Дубіна паспеў яшчэ выхапіць колы і стрэліць. Колас.

крах, ‑у, м.

Банкруцтва, разарэнне. Крах банка. Біржавы крах. // перан. Правал, поўная няўдача. Пацярпець крах. Крах каланіяльнай сістэмы.

[Ням. Krach.]

нейрахірургі́я, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае захворванні цэнтральнай і перыферычнай нервовай сістэмы і з’яўляецца спалучэннем хірургіі і неўралогіі.