Verbum

мяцёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. гл. мятла.

2. Суквецце некаторых раслін, якое нагадвае па форме мятлу.

|| прым. мяцёлачны, -ая, -ае.

гніль, -і, ж.

1. Што-небудзь гнілое, сапсаванае гніеннем.

У яблыку з’явілася г.

2. Назва многіх грыбковых або бактэрыяльных хвароб у раслін.

Мокрая г. бульбы.

стымуля́тар, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыроднае або сінтэтычнае рэчыва, якое стымулюе развіццё чаго-н., павышае працаздольнасць, паляпшае самаадчуванне і інш.

С. росту раслін.

торф, -у, м.

Шчыльная маса, якая ўтварылася з рэшткаў перагніўшых балотных раслін, выкарыстоўваецца як паліва, угнаенне і для розных тэхнічных мэт.

|| прым. тарфяны́, -а́я, -о́е.

насе́нне, -я, н.

1. Зачатак вышэйшых раслін, які складаецца з зародка і абалонкі; семя, зерне.

Н. развіваецца з семязавязі.

2. зб. Зярняты раслін, прызначаныя для пасеву.

Н. жыта.

3. перан. Пачатак чаго-н.; тое, што мае ўплыў, уздзеянне.

Пасеяць у сэрцы добрае н.

4. перан. Нашчадкі каго-н. (разм.).

|| прым. насе́нны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Насенная бульба.

аранжарэ́я, -і, мн. -і, -рэ́й, ж.

Цёплае зашклёнае памяшканне для вырошчвання раслін; цяпліца.

|| прым. аранжарэ́йны, -ая, -ае.

Аранжарэйная расліна (таксама перан., іран.: пра далікатнага, распешчанага чалавека).

раслінаво́дства, -а, н.

1. Вырошчванне культурных сельскагаспадарчых раслін як галіна сельскай гаспадаркі.

Прадукцыя р.

2. Навука аб культурных раслінах і іх вырошчванні.

|| прым. раслінаво́дчы, -ая, -ае.

расні́чкі, -чак, адз. расні́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (спец.).

Тонкія ніце- або шчацінкападобныя адросткі на паверхні клетак жывёл, раслін.

|| прым. расні́чны, -ая, -ае.

Раснічныя чэрві.