вапняко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вапняку. Вапняковыя пароды. // Зроблены з вапняку. Вапняковыя пліткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каалі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кааліну, складаецца з кааліну. Каалінавыя пароды. Каалінавая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідраманіто́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гідраманітора. Гідраманіторная ўстаноўка. Гідраманіторны спосаб размыву горкай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́вавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дрэва, з’яўляецца дрэвам; дрэўны. Дрэвавыя расліны. Дрэвавыя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаніэ́ль, ‑я, м.

Парода даўгашэрсных каратканогіх паляўнічых сабак з вялікімі вісячымі вушамі. // Сабака гэтай пароды.

[Англ. spaniel ад лац. hispanus — іспанец, іспанскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халцэдо́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да халцэдону; зроблены з халцэдону. Халцэдонавыя пароды. Халцэдонавы муштук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тэкі́нскі — назва пароды белых курэй (ТС). З рус. теки́нский ‘які мае дачыненне да тэкінцаў’ (тэкінцы — туркменская этнічная група).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

курці́на, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

1. Града для кветак, клумба (уст.).

2. Участак, засаджаны адной пародай дрэў, а таксама група дрэў адной пароды.

3. Частка крапаснога вала паміж двума бастыёнамі (уст.).

|| прым. курці́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́зус-фа́ктар, -у, м. (спец.).

Складанае арганічнае рэчыва, якое змяшчаецца ў крыві малпаў пароды рэзус і ў людзей і абумоўлівае сумяшчальнасць і несумяшчальнасць крыві донара і таго, каму пераліваюць яго кроў, або цяжарнай жанчыны і плода.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метыза́цыя, ‑і, ж.

Скрыжаванне розных народ жывёлы, а таксама розных сартоў раслін для паляпшэння пароды, сорту.

[Фр. metisation, ад лац. miscere — змешваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)