вапня́к, ‑у, м.

Асадкавая горная парода, якая мае ў сабе вапну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ардэ́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ардэна. Ардэнская парода коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарыге́нны, ‑ая, ‑ае.

Мясцовы, мясцовага паходжання. Абарыгеннае насельніцтва. Абарыгенная парода жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерыно́с, ‑а, м.

Парода танкарунных авечак, а таксама авечка гэтай пароды.

[Ісп. merinos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першэро́н, ‑а, м.

Парода ламавых коней, а таксама конь такой пароды.

[Фр. percheron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́йнтэр, ‑а, м.

Парода вялікіх паляўнічых сабак з кароткай гладкай шэрсцю.

[Англ. pointer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохпластавы́, ‑ая, ‑ое.

Які складаецца з трох пластоў. Трохпластавая зорная парода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пану́ючы, -ая, -ае.

1. Які мае ўладу, знаходзіцца на чале ўлады.

Пануючыя класы.

2. Які пераважае, найбольш распаўсюджаны.

Пануючая парода дрэў.

3. Які ўзвышаецца над чым-н.

Пануючая вышыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бе́ркут, ‑а, М ‑куце, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных; буйная парода арлоў.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́нчэр, ‑а, м.

Парода невялікіх сабак з кароткай шэрсцю і доўгімі вушамі.

[Англ. pinscher.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)