друка́рства, ‑а, н.

Тэхнічны працэс друкавання тэксту на паперы. Узнікненне друкарства. // Выданне кніг. Развіццё друкарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разліне́йка, ‑і, ДМ ‑нейцы, ж.

Сукупнасць ліній; спосаб, якім разлінеена папера. Вузкая разлінейка паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуксі́н, ‑у, м.

Ярка-чырвоная анілінавая фарба, якая выкарыстоўваецца для фарбавання паперы, скуры і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рол, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Цыліндр, вал у механізмах.

2. Цыліндрычны скрутак з лістоў або суцэльнай паласы якога-н. матэрыялу.

Р. паперы.

|| прым. ро́левы, -ая, -ае і ро́льны, -ая, -ае.

Ролевая або рольная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэзалю́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Пастанова, прынятая ў выніку абмеркавання якога-н. пытання.

Праект рэзалюцыі.

2. Пісьмовае распараджэнне, рашэнне начальніка ў форме надпісу на дзелавой паперы.

Налажыць рэзалюцыю.

|| прым. рэзалюцы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узві́ць, узаўю́, узаўе́ш, узаўе́; узаўём, узаўяце́, узаўю́ць; узві́ў, -ві́ла, -ло́; узві́; узві́ты; зак., што.

1. Навіць, наматаць на што-н.

У. ніткі на вітушку.

2. Падняўшы, закружыць, закруціць.

Вецер узвіў шматкі паперы.

|| незак. узвіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ададра́ць сов. оторва́ть; отодра́ть;

а. кусо́к папе́ры — оторва́ть кусо́к бума́ги;

а. до́шку — оторва́ть (отодра́ть) до́ску

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тысячаго́дні, ‑яя, ‑яе.

Тое, што і тысячагадовы. Тысячагоднія вашы [астраномаў] намеры Спраўдзяцца некалі не на паперы. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Друкуючы, змясціць на паперы.

2. Запоўніць цалкам друкаваным тэкстам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́зчык¹, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Майстар па мастацкай разьбе; разьбяр.

Р. па дрэве, па косці, па мармуру.

2. Рабочы, які займаецца рэзкай чаго-н. (спец.).

Р. паперы.

|| ж. рэ́зчыца, мн. -ы, -чыц.

|| прым. рэ́зчыцкі, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)