машы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да машыны, машын (у 1 знач.). Машынны цэх. Машынны парк. □ Мілагучныя жніўныя песні ўпляталіся ў рокат, у гул машынных матораў. Бялевіч. // Які вырабляецца, робіцца, праводзіцца машынай. Машыннае даенне кароў. Машыннае вязанне. // Прызначаны для машын. Машыннае масла. Машыннае аддзяленне. Машынны склад.

•••

Машынны час гл. час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

машыналічы́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лічыльных машын, прызначаны для іх; які выконвае механізаваную апрацоўку рознай інфармацыі. Машыналічыльная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафілакты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прафілактыкі. Прафілактычны рамонт машын. // Які прызначаецца, служыць для прафілактыкі. Прафілактычныя сродкі. Прафілактычныя прышчэпкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэхумо́вы, ‑умоў; адз. няма.

Дакумент, які змяшчае якасныя характарыстыкі машын, вузлоў, дэталей і пад. і правілы іх эксплуатацыі; тэхнічныя ўмовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарту́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Прадмет адзення пэўнага крою, які надзяваюць спераду на вопратку, каб засцерагчы яе ад забруджвання.

2. Чахол, рознага роду покрыва для машын, тэхнічных прыстасаванняў і пад. (спец.).

|| памянш. фартушо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. фартухо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́фта, -ы, ДМ -фце, мн. -ы, муфт і -аў, ж.

1. Прыналежнасць жаночай вопраткі: род адкрытага з двух бакоў цёплага мяшочка з футра для сагравання рук.

2. Прыстасаванне для злучэння цыліндрычных частак машын, механізмаў, стальных канатаў (спец.).

М. счаплення.

|| прым. му́фтавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абу́тнік, ‑а, м.

Той, хто працуе ў абутковай прамысловасці. Нясуць працоўныя рапарты Першамаю.. стваральнікі новых станкоў і машын, абутнікі, швейнікі, харчавікі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гара́ж, ‑а, м.

Будынак для стаянкі і рамонту машын. З гаража далятала вуркатанне матора. Шахавец. З беласценнага гаража выехала грузавая машына. Паслядовіч.

[Фр. garage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

машыназна́ўства, ‑а, н.

Навука, якая ўключае апісанне і тэорыю машын і механізмаў, тэорыю канструявання і разліку на трываласць, а таксама тэхналогію машынабудавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саля́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Саляравае масла. Полымя вырвалася з напоўненай саляркаю вапны, у якой механізатары прамываюць дэталі машын. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)