аднагадо́вы
1. (в возрасте одного года) годова́лый;
2. (продолжающийся один год) одногоди́чный;
3. (о растениях) одноле́тний
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
двацца́ты, ‑ая, ‑ае.
Ліч. парадк. да дваццаць. Дваццаты дзень. Дваццаты век. У дваццатых чыслах. Дваццатыя гады (ад 20 да 29 года кожнага стагоддзя).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няўхі́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць няўхільнага. Няўхільнасць падзей. □ З жорсткай няўхільнасцю і паслядоўнасцю знішчаў.. [Нікодым] тое, што ствараў сам увесну тысяча дзевяцьсот сорак першага года. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трыме́стр ‘частка навучальнага года працягласцю ў тры месяцы’ (ТСБМ). Праз польскую мову (trymestr) з заходнееўрапейскіх моў, у якіх узыходзіць да лац. trime(n)stris ‘трохмесячны’ < tres + mensis (SWO, 1980, 780; Дварэцкі, 786).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бясха́тнік, ‑а, м.
Разм. Той, хто не мае хаты. У Скіп’ёўскім Пераброддзі аселі і забудаваліся пасля восені дзевяцьсот семнаццатага года тутэйшыя беззямельцы і бясхатнікі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абяссме́рціць, ‑рчу, ‑рціш, ‑рціць; зак., каго-што.
Зрабіць незабыўным у памяці народа. Два вялікія сыны двух славянскіх народаў [Аляксандр Матросаў і Юліус Фучык] абяссмерцілі дату восьмага верасня 1943 года. Шкраба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пагадо́вы, ‑ая, ‑ае.
Які робіцца па гадах, адносіцца да года. Пагадовыя выпускі. Пагадовая плата. □ Беларускі летапісец часамі арганічна не можа прыняць пагадовага спосабу [падачы] падзей. Чамярыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўгадавы́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да палавіны года, да паўгоддзя. Паўгадавая справаздача. // Які працягваецца паўгода. Паўгадавая служба. // Разлічаны на паўгода. Паўгадавая праграма. Паўгадавы план.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фенало́гія, ‑і, ж.
Раздзел біялогіі, які вывучае сезонныя з’явы ў жывой прыродзе, змены ў раслінным і жывёльным свеце, абумоўленыя зменай пор года і пагоднымі ўмовамі.
[Ад грэч. phainō — выяўляю і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сакаві́к ’трэці месяц каляндарнага года’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), ’сок бярозы, клёна’ (Шат.). Укр. дыял. сокові́к, соче́нь ’тс’. Да сок, таму што бярозы ў пачатку вясны багатыя на сок (Шаўр, Этымалогія–1977, 95).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)