Verbum

балабо́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. (разм.).

1. Звінець, гучаць.

2. перан. Балбатаць, шпарка, несупынна гаварыць.

Б. увесь дзень.

фрыво́льнасць, -і, ж.

1. гл. фрывольны.

2. мн. -і, -ей. Фрывольнае слова, выраз.

Не дазваляй сабе гаварыць фрывольнасці.

хлусі́ць, хлушу́, хлу́сіш, хлу́сіць; незак.

Гаварыць няпраўду, маніць.

Ён ніколі не хлусіў.

|| зак. схлусі́ць, схлушу́, схлу́сіш, схлу́сіць; схлу́шаны.

па́фас, -у, м. (кніжн.).

Моцнае натхненне, уздым, энтузіязм.

Гаварыць з пафасам.

П. творчай працы.

|| прым. па́фасны, -ая, -ае.

начысту́ю, прысл. (разм.).

1. Цалкам; начыста.

Лён вымалочваецца н.

2. Нічога не ўтойваючы; без хітрыкаў; шчыра.

Гаварыць н.

грубія́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак.

Гаварыць грубасці, абыходзіцца дзёрзка, некультурна з кім-н.

|| зак. нагрубія́ніць, -ню, -ніш, -ніць.

членараздзе́льны, -ая, -ае.

Выразны, зразумелы, ясны (пра гукі мовы, пра мову).

Гаварыць членараздзельна (прысл.).

|| наз. членараздзе́льнасць, -і, ж.

шапта́цца, шапчу́ся, шэ́пчашся, шэ́пчацца; шапчы́ся; незак.

Гаварыць паміж сабой шэптам.

Шапталіся ў кутку суседкі.

|| наз. шапта́нне, -я, н.

рассусо́льваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм., неадабр.).

Гаварыць павольна. трацячы час на лішнія падрабязнасці. наз. рассусо́льванне, -я, н.