Бу́ркі ’цёплы абутак’ (БРС), ’абутак з тканіны’ (Яўс.), ’шытыя валёнкі’ (Сакал.). Мабыць, запазычанне з рус. бу́рки ’тс’ (якое Шанскі, 1, Б, 233, лічыць звязаным з бу́рка ’войлачны плашч’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
банда́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
Займацца бондарствам. Сашка ўмеў рабіць усё: шкліць вокны і бандарыць, шыць абутак і сталярнічаць. Пянкрат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разу́цца, разуюся, разуешся, разуецца; зак.
Зняць са сваіх ног абутак. За мястэчкам [Ігнась] разуўся і босы пакрочыў па гарачым пяску. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
санда́льны 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сандаляў. Абутак сандальнага тыпу.
санда́льны 2, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і сандалавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пачы́сціцца, ‑чышчуся, ‑чысцішся, ‑чысціцца; зак.
Пачысціць сваё адзенне, абутак. — Зменіш будзённае на святочнае, пачысцішся — адчуеш сябе неяк па-новаму. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
універма́г, ‑а, м.
Універсальны магазін. Дзіцячы універмаг. □ Маці пляскае рукамі і тут жа, ва універмагу, пачынае выбіраць хлопчыку іншы абутак. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абнасі́цца, -нашу́ся, -но́сішся, -но́сіцца; зак. (разм.).
1. Знасіць усё сваё адзенне, увесь абутак.
А. за гады вучобы.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Ад нашэння стаць зручным, прывычным.
Боты абнасіліся, не ціснуць.
|| незак. абно́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вузкано́сы, ‑ая, ‑ае.
1. З вузкім носам. Вузканосае судна.
2. Разм. З вузкім наском, носікам (пра абутак, пасудзіну і пад.). Вузканосыя чаравікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
піне́ткі, ‑так; адз. пінетка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Лёгкі вываратны абутак на мяккай падэшве для дзяцей, якія яшчэ не ўмеюць хадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Та́пці ’лёгкі хатні абутак’ (ваўк., ЛА, 4), ’тапкі’ (чэрв., Сл. ПЗБ), адз. л. та́паць ’лапаць; сандаля’ (Яўс.), то́пці ’тапачкі’ (ТС), тэ́пці ’тапкі’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Відаць, утварэнне ад тапкі (гл.), змененае пад уплывам лапці, топаць, тэпаць, гл. Непразрыстыя адносіны да семантычна блізкіх польск. kapcie ’хатні абутак’ (з XVI ст.), дыял. papcie ’тс’, славац. kapce ’суконны абутак з халяўкамі’ няяснага паходжання (Слаўскі, 2, 52).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)