Кары́ціна ’пакацістая упадзіна паміж двума ўзгоркамі’ (Яшк., Нар. сл.), да карыта (гл.). Суфіксацыя на ‑іна ў функцыі сінгулятыўнасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карэ́мза ’плаксівае дзіця’ (Нар. словатв.). Ці звязана з рымза ’тс’? Калі вакалізм можна вытлумачыць, то марфалогія застаецца незразумелай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кляпе́нь ’палачка для віцця аборак, вяровак’ (Мат. Гом., З нар. сл.). Рус. клепень ’клін, калок’. Да кляп (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́пустка ’лапатачка для размешвання цеста’ (З нар. сл., Бір.). Параўн. копысць (гл.). Да капаць (гл.). Кантамінацыя з капуста.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Круга́ ’вір’ (Яшк.). Гл. круг3.

Круга́ ’вакол’ (Янк. Мат., Сцяц. Нар.). Гл. круг1. Фармальная структура няясная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Куда́хтаць ’(пра курэй)’ (ТСБМ, Шат., ТС, Сцяшк., Нар. лекс., Ян.). Гукапераймальнае. Параўн. рус. кудахтаць, укр. кукудакати, славен. kokodakati.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Купа́лнік ’доўгая спадніца з грубага саматканага матэрыялу, якую надзявае жанчына капаць бульбу’ (Нар. лекс.). Да капальнік. Гл. капаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Куса́нік ’недаедзены маленькі кавалачак’ (Мат. Гом., Яўс., Нар. сл., Шн., Жд. 3, Янк. Мат., Гарэц.). Да кус (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лахту́й ’неахайны, неакуратны чалавек’ (жлоб., Нар. словатв.). Утворана ад лахтач пры дапамозе суф. ‑уй (з адценнем экспрэсіі непахвальнасці).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ла́хты ’зношанае, парванае адзенне, скамечанае і бруднае’, ’манаткі’ (клец., Нар. лекс.). У выніку кантамінацыі лахі і латы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)