Verbum

часа́льня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Памяшканне, цэх, у якім чэшуць воўну, лён і пад.

масні́чына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

Дошка ў падлозе або ў якім-н. драўляным насціле.

жыга́ла, -а, мн. -ы, -га́л, н. (разм.).

Металічны востры прут, якім прапякаюць дзіркі ў дрэве, косці.

запо́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыстасаванне, якім запіраюць, замыкаюць.

Дзверы без запора.

Вароты на запоры.

карбюра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор, у якім адбываецца карбюрацыя.

|| прым. карбюра́тарны, -ая, -ае.

іаніза́цыя, -і, ж. (спец.).

Утварэнне іонаў у якім-н. асяроддзі.

І. паветра.

|| прым. іанізацы́йны, -ая, -ае.

вадатру́бны, -ая, -ае.

У выразе: вадатрубны кацёл — паравы кацёл, у якім вада награваецца, праходзячы па трубах.

абжы́ты, -ая, -ае.

Такі, у якім ужо жывуць, асвоены, добраўпарадкаваны.

А. дом.

|| наз. абжы́тасць, -і, ж.

абазначэ́нне, -я, н.

1. гл. абазначыць.

2. Знак, якім што-н. абазначана.

Умоўнае а.

Лікавыя абазначэнні.

фармакапе́я, -і, ж. (спец.).

Афіцыйны звод правіл, якім кіруюцца фармацэўты пры падрыхтоўцы, праверцы, захоўванні, назначэнні лякарстваў.