перайма́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы пераймальніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнаві́цельскі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы абнавіцелю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валюнтары́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы валюнтарысту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манья́цкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы маньяку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымага́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы вымагальніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўдзе́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы саўдзельніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супо́льны, -ая, -ае.

1. Сумесны, агульны, які ў аднолькавай меры належыць усім.

Супольная паша.

2. Які ажыццяўляецца сумесна з кім-н.

Супольнае падарожжа.

Супольна (прысл.) працаваць.

3. Аднолькавы з кім-н., уласцівы каму-н. адначасова з іншымі.

Супольныя імкненні.

Супольныя інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зва́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Уласцівы звадніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скло́чніцкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Уласцівы склочніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вандро́ўны, -ая, -ае.

1. Які не мае аселасці, вандруе з месца на месца.

Вандроўныя плямёны.

2. Уласцівы вандроўніку, звязаны з вандраваннем.

Вандроўнае жыццё.

3. Які часта пераходзіць, пераязджае з месца на месца або які працуе не на пастаянным месцы; перасоўны.

В. тэатр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)