тры́пціх, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Твор выяўленчага мастацтва, які складаецца з трох частак, аб’яднаных адным сюжэтам і ідэяй.

2. Царкоўны абраз, які мае тры створкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохрублёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Вартасцю ў тры рублі.

2. Коштам у тры рублі. Трохрублёвы гальштук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

втри́дорога нареч., разг. ве́льмі (на́дта) до́рага; утрая́ (у тры разы́) даражэ́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трохдзённы, ‑ая, ‑ае.

Які працягваецца тры дні. Трохдзённая камандзіроўка. // Разлічаны на тры дні. Трохдзённы запас вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трох...,

гл. тры...

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохзме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца, выконваецца ў тры змены; працягласцю ў тры змены. Трохзменная работа зборачнага цэха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохкапе́ечны, ‑ая, ‑ае.

1. Вартасцю ў тры капейкі. Трохкапеечная манета.

2. Коштам у тры капейкі. Трохкапеечная марка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́рыцца; зак.

1. Добра зварыцца ў выніку доўгай варкі.

2. Варыцца некаторы час.

Мяса праварылася тры гадзіны.

|| незак. права́рвацца, -аецца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Трохсхі́льны ‘на тры страхі’ (Сцяшк. Сл.). Да тры (гл. трох-) і схіл (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трыхатамі́я, ‑і, ж.

Надзел цэлага на тры роўныя часткі. // Спец. Чляненне паняцця на тры члены на аснове іх процілегласці.

[Ад. грэч. tricha — траяка і thomē — разрэз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)