факти́ческий факты́чны;

факти́ческое доказа́тельство факты́чны до́каз;

факти́ческая сторона́ де́ла факты́чны бок спра́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аліме́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аліментаў. Аліментныя справы ў судзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заблы́танасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан заблытанага. Заблытанасць справы. Заблытанасць жыццёвых сітуацый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страяві́к, страевіка, м.

1. Ваеннаслужачы страявых часцей войска.

2. Знаток страявой справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суд, -а́ і -у, М -дзе́ і -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. -а́, М -дзе́. Дзяржаўны орган, які разглядае і вырашае грамадзянскія спрэчкі і крымінальныя справы.

Народны с.

Вярхоўны с.

2. -а́, М -дзе́. Судовы працэс, разбор грамадзянскай або крымінальнай справы.

Выступіць на судзе.

Павестка на с.

4. -у, М -дзе. Думка, меркаванне аб чым-н.

С. гісторыі (ацэнкі і думкі будучых пакаленняў; высок.).

|| прым. судо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяршы́ць, вяршу́, вяршы́ш, вяршы́ць; вяршы́м, вершыце́, вярша́ць; незак.

1. што. Рабіць верх, верхнюю частку чаго-н., завяршаць.

В. страху.

В. стог.

2. што і чым. Вырашаць, распараджацца (кніжн.).

В. справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амбара́с, ‑у, м.

Уст. Клопаты, турботы, непакой. Колькі амбарасу Каля гэтай справы! Крапіва.

[Фр. embarras.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяля́цтва, ‑а, н.

Вузкі практыцызм, калі выпускаецца з-пад увагі прынцыповы бок справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўхілі́цца, ‑хілюся, ‑хілішся, ‑хіліцца; зак.

Самавольна ўхіліцца ад выканання сваіх абавязкаў, сваёй справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

судагаварэ́нне, ‑я, н.

Вуснае выкладанне справы старанамі на судовым пасяджэнні па грамадзянскаму іску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)