Verbum

суро́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Рабіцца, станавіцца суровым, больш суровым. — Ды ўжо ж, — праз хвіліну суровее дзядзька. — Хіба ў аднаго ў цябе не вярнуўся?.. Сачанка.

цю́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Ісці памалу, малымі крокамі. За возам цюпала жанчына. Сачанка. За .. [бухгалтарам] цюпала ў боціках пульхная дзяўчына з напудраным носам. Пестрак.

гузы́р, ‑а, м.

Абл. Ніжняя частка (снапа, ствала і пад.); камель. На гузыры той сухастоіны Наросты чорныя адны. Вітка. Кабеты пазатыкалі сярпы ў гузыры снапоў. Сачанка.

багні́сты, ‑ая, ‑ае.

З багнішчамі; балоцісты. Куды ні глянь — непраходныя багністыя балоты — вада і лаза. Сачанка. // Уласцівы багне. Тарфянішчаў багністы чад Змяёй у грудзі лез. Броўка.

гаркава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі горкі; гаркавы. Восень тлее, і з лясной глушы Вецер пах прыносіць гаркаваты. Танк. Да водару маладой лістоты.. прымешваецца гаркаваты пах дыму. Сачанка.

дзёру, у знач. вык.

Разм. Пускаецца наўцёкі, уцякае. [Маці:] Усе яны добрыя... Мякка сцелюць, ды мулка спаць... Сваё возьме — ды дзёру... Сачанка.

•••

Даць (задаць) дзёру гл. даць.

замаро́ка, ‑і, ДМ ‑роцы, ж.

Тое, што і замарачэнне. — Ад голаду і холаду гэта, замарока нейкая. Яна пройдзе, паляжыце толькі дзён колькі ў нас. Сачанка.

замары́цца, ‑маруся, ‑морышся, ‑мерыцца; зак.

Стаміцца, знясіліцца. Мама замарылася, жнучы ад рання. Брыль. Зноў ішлі і зноў спрабавалі выбрацца з яра. Урэшце замарыліся і селі. Сачанка.

напаўгало́дны, ‑ая, ‑ае.

Які ніколі не есць удоваль; амаль галодны. Напаўгалодны чалавек. □ Але ж там .. [Шылахвоста] чакалі зноў няволя, змрочныя муры турмы і напаўгалоднае, бяспраўнае існаванне. Сачанка.

неашча́дны, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца ашчаднасцю; неэканомны. Неашчадная гаспадыня. □ — Калі я буду такі неашчадны, як цяпер, то праз які тыдзень сам буду шукаць рубля. Сачанка.