дакументалі́зм, ‑у, м.

Выкарыстанне ў творах мастацтва рэальных фактаў, падзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мане́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць манернага. Народнае мастацтва не церпіць манернасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэстаўра́тарства, ‑а, н.

Дзейнасць па рэстаўрацыі помнікаў мастацтва і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сценапі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сценапісу. Сценапіснае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кла́сік ’выдатны агульнапрызнаны пісьменнік, дзеяч навукі або мастацтва’, ’прадстаўнік класіцызму’, ’спецыяліст у галіне класічнай філалогіі’ (ТСБМ). Гл. клас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кінематагра́фія, -і, ж.

1. Род мастацтва, творы якога ствараюцца з дапамогай кіназдымкі.

К.

Беларусі.

2. Галіна культуры і прамысловасці, якая займаецца выпускам і кінапракатам фільмаў.

|| прым. кінематаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

філармо́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

1. Установа, якая займаецца арганізацыяй канцэртаў і прапагандай музычнага мастацтва.

Артыст філармоніі.

2. Канцэртная зала такой установы.

|| прым. філармані́чны, -ая, -ае.

Ф. аркестр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

архаісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які пераймае старадаўнія формы (пра творы літаратуры, мастацтва).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадэрні́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мадэрнізму, мадэрніста. Мадэрнісцкае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сілуэты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак — спецыяліст у галіне сілуэтнага мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)