Каро́ўка ’грыб: малачай, млечнік, ваўнянка’ (Жыв. сл.). Іншая назва таго ж грыба ўказвае на матывацыю назвы. Увогуле грыбы сямейства Russulaceae (сыраежкавыя) выдзяляюць млечны сок і таму называюцца кароўкамі, малачаямі, млечнікамі (гл. Лек. раст., 44–45).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бабы́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.
Разм. Жан. да бабыль. Захарка неўзабаве памёр, а дочкі, акрамя Кветы, так і завекавалі ў Чыстаполі бабылькамі. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ту́флі, ту́фель і -фляў, адз. ту́фель, -фля, м.
Абутак, які закрывае нагу ніжэй шчыкалаткі.
Жаночыя т.
|| памянш. ту́флікі, -аў, адз. ту́флік, -а, м. і ту́фелькі, -лек і -лькаў, адз. ту́фелька, -і, ж.
|| прым. ту́фельны, -ая, -ае і ту́флевы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гура́лі, ‑яў; адз. гураль, ‑я, м.; гуралька, ‑і, ДМ ‑льцы; мн. гуралькі, ‑лек; ж.
Мясцовая назва некаторых этнічных груп палякаў, якія жывуць у Карпатах на граніцы з Чэхаславакіяй.
[Польск. górali.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бабы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лек; ж.
Разм. Тое, што і бабылька. Бабка Параска была круглая бабылка, не мела ні мужа, ні сям’і і называла сябе «самасейкаю». Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кастру́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.
Памянш.-ласк. да каструля; невялікая каструля. Цётка Стэфа прынесла з кухні каструльку, у якой, мусіць, было яшчэ нешта да абеду. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
танцу́лькі, ‑лек; адз. няма.
Разм. іран. Вечар з танцамі, вечарынка. Са здзіўляючай лёгкасцю Ірына магла спакойна круціцца цэлы вечар на танцульках, хоць заўтра трэба было ісці здаваць чарговы залік. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лю́лька², -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.
1. Тое, што і калыска (у 1 знач.).
2. Вісячы памост з бартамі для падымання на вышыню рабочых, будаўнічых матэрыялаў, інструментаў для работы.
3. Частка лафета (спец.).
|| прым. лю́лечны, -ая, -ае.
Л. транспарцёр.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абыва́цель, -я, мн. -і, -яў, м.
1. Сталы жыхар якой-н. мясцовасці (уст.).
А. горада.
Сельскі а.
2. Чалавек, які жыве дробнымі асабістымі інтарэсамі.
Ператварыцца ў абывацеля.
|| ж. абыва́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.
|| прым. абыва́цельскі, -ая, -ае.
А. настрой.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ша́бля, -і, мн. -і, -бель і -яў, ж.
Халодная зброя з доўгім выгнутым клінком.
Сячы шаблямі ворага.
Атрад у сто шабель (г.зн. складаецца са ста кавалерыстаў).
|| памянш. ша́белька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.
|| прым. ша́бельны, -ая, -ае.
Шабельныя ножны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)