рабаўлада́льнік, ‑а, м.

У рабаўладальніцкім грамадстве — прадстаўнік пануючага класа, які валодае ўсімі сродкамі вытворчасці і рабамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́раста, -ы, ДМ -у, Т -ам, мн. -ы, -аў, м.

Выбарная або назначаная асоба для вядзення спраў якога-н. невялікага калектыву, групы, для нагляду за выкананнем дысцыпліны, правіл унутранага распарадку і пад.

Сельскі с. — пасада ганаровая.

С. класа.

С. групы на філфаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буржуа́, нескл., м.

Прадстаўнік класа буржуазіі. Ліберальныя буржуа зусім не мелі на ўвазе выступаць супраць самадзяржаўя. «Полымя».

[Фр. bourgeois.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасцікла́снік, ‑а, м.

Вучань шостага класа. Жывым кутком ганарыліся не толькі шасцікласнікі, а і ўся школа. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атра́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Аб’яднанне, падраздзяленне ўзброеных сіл, спецыяльная вайсковая група.

А. маракоў.

2. Група людзей, аб’яднаных для сумеснай дзейнасці.

Санітарны а.

3. У сістэматыцы жывёл: падраздзел класа.

А. грызуноў.

|| прым. атра́дны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўпусты́, ‑ая, ‑ое.

Амаль пусты, но зусім пусты. У паўпустым вагоне трэцяга класа гарэлі дзве свечкі ў ліхтарах. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаўралі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал класа сілікатаў чырванавата-бурага, бура-чорнага і жоўта-бурага колеру са шкляным бляскам.

[Ад грэч. staurós — крыж і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сысу́чы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: сысучыя інфузорыі — падклас прасцейшых класа інфузорый, якія маюць шчупальцы для захопу і высмоктвання ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кла́снасць, ‑і, ж.

Прыналежнасць да пэўнага класа, разраду, групы ў вытворчай кваліфікацыі. Увесці сістэму класнасці спецыялістаў. Прэміяльная надбаўка за класнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацыя́л-здра́днік, ‑а, м.

Палітычны дзеяч, які называе сябе сацыялістам, а на самой справе здраджвае інтарэсам сацыялізма і рабочага класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)