рэ́дка нареч.

1. жи́дко;

2. ре́дко;

р. паса́джаныя дрэ́вы — ре́дко поса́женные дере́вья;

3. ре́дко, иногда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабкру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Абкруціць, абматаць усё, многае або ўсіх, многіх. Паабкручваць дрэвы лямцам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́стыць, ‑стыне; зак.

Стаць халодным; выстудзіцца. Выстыла за ноч хата, на дварэ такі мароз, што дрэвы трашчаць. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вішня́к, ‑у, м., зб.

Вішнёвыя дрэвы, вішнёвы зараснік. Па-над парканам пышным валам Стаяў вішняк густы, прыўдалы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахі́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што або чым.

Час ад часу, злёгку хістаць. Вецер пахістваў дрэвы. Пахістваць галавой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязве́транасць, ‑і, ж.

Адсутнасць ветру; ціхае надвор’е. Шум лесу — гэта песні дрэў, а дрэвы пяюць і ў бязветранасць. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азеляні́ць, азеляню, азяленіш, азяленіць; зак., што.

Пасадзіць дрэвы, кусты і пад. там, дзе няма расліннасці. Азеляніць вуліцы, берагі ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзіво́сны, -ая, -ае.

1. Незвычайны, казачна-дзіўны.

На вокнах дзівосныя ўзоры пакінуў мароз.

2. Цудоўны, непараўнальны па харастве.

Дрэвы стаялі ў сваім дзівосным жоўта-барвовым убранні.

Дзівосна (прысл.) гучала жалейка.

3. Вельмі добры, выдатнай якасці.

Ад дзівоснай стрэльбы вачэй не адарваць.

|| наз. дзіво́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дро́вы, дроў, Д дро́вам і дрыва́м.

Распілаваныя і паколатыя дрэвы, якія ідуць на паліва.

Сухія д.

Калоць д.

◊

Наламаць дроў (разм.) — нарабіць памылак, недарэчнасцей.

Хто ў лес, хто па дровы — нязладжана, уразброд.

|| ласк. дро́ўцы, -аў.

|| прым. дрывяны́, -а́я, -о́е.

Д. склад.

Дрывяная павець.

Дрывяное ацяпленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лісцяны́ разг.

1. ли́ственный;

~ны́я дрэ́вы — ли́ственные дере́вья;

2. из ли́стьев; ли́ственный;

~на́я падсці́лка — ли́ственная подсти́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)