тураня́ і туранё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня турыхі; маленькі тур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчупачо́к, ‑чка, м.

1. Памянш. да шчупак.

2. Дзіцяня шчупака; малы шчупак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчаня́ і шчанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

1. Дзіцяня сабакі, а таксама ваўчыцы, лісы і пад.

2. Пра дзіця (разм., груб.).

|| прым. шчаня́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́кармак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.

1. Дзіцяня жывёліны, выкармленае ў хатніх умовах, без маці.

2. перан. Пра нікчэмнага, подлага чалавека, выхаванага дрэнным асяроддзем (пагард.).

Фашысцкі в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарцяня́ і чарцянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

1. Паводле народнай міфалогіі: дзіцяня чорта; маленькі чорт.

2. перан. Пра гарэзлівае, свавольнае дзіця (разм.).

|| прым. чарцяня́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бялёк, ‑лька, м.

Пакрытае доўгай і густой белай ці жаўтавата-белай поўсцю нованароджанае дзіцяня цюленя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гадзяня́ і гадзянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

1. Дзіцяня гадзюкі.

2. Ужыв. як лаянк. слова ў дачыненні да дзіцяці, маладога чалавека (разм.).

Вот жа, г., усюды ўлезе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ребёнок м. дзіця́, -ця́ці ср., дзіцяня́ и дзіцянё, -ня́ці ср.;

грудно́й ребёнок грудно́е дзіця́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́паратак, ‑тка, м.

Неданошанае дзіцяня жывёлы, выпаратае з жывата мёртвай самкі. Авечы выпаратак. // Шкурка такога дзіцяняці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сысу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Дзіцяня млекакормячай жывёліны, якое ссе маці.

2. Немаўля (разм., жарт.).

3. перан. Малады, нявопытны ў якой-н. справе чалавек.

|| памянш. сысуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)