зако́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Давесці да канца; завяршыць, скончыць. Закончыць прамову. Закончыць вучобу. Закончыць будаўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гла́сность публі́чнасць, -ці ж., гало́снасць, -ці ж.;

◊

преда́ть гла́сности даве́сці да ве́дама пу́блікі; апублікава́ць; вы́даць (та́йну).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заганя́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (разм.).

1. Змарыць, давесці да стомы, прымушаючы многа хадзіць, бегаць і пад.

З. каня.

2. перан. Стаміць працай, шматлікімі даручэннямі і пад.

Вы ўжо гэтага хлопчыка зусім заганялі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасква́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

1. Скварачы, давесці да гатоўнасці.

П. сала.

2. Правесці які-н. час, скварачы што-н.

За дзесяць мінут праскварыла сала.

|| незак. прасква́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапе́цца, ‑пяюся, ‑пяешся, ‑пяецца; ‑пяёмся, ‑пеяцеся; зак.

Разм. Доўга спяваючы, давесці сябе да непрыемных вынікаў. Дапелася да хрыпаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дашы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., што.

Скончыць шыццё чаго‑н.; давесці шыццё да пэўнай ступені выканання. Дашыць сарочку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Разм. Лупцуючы, давесці да страты прытомнасці або да смерці. Залупцаваць на допыце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазарэ́з, прысл.

Абл. Вельмі, да крайнасці. Ледзь стрымліваючы сябе, [Язэп] стараўся давесці сакратару, што мінёры яму патрэбны пазарэз. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перату́заць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

1. Давесці да хваравітага, узбуджана-нервовага стану.

2. Разм. Патармасіць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасква́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Скварачы, давесці да поўнай гатоўнасці. Праскварыць свініну.

2. Скварыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)