то́ўчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад таўчы.
2. у знач. прым. Які стаў дробным, цёртым у выніку таўчэння. Тоўчаная кара. Тоўчаны цукар. Тоўчаная бульба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Крыжа́лка ’тушаная бульба, парэзаная скрылямі’ (Янк. Мат.). Да крыж 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тамлёнка ’тушаная бульба’ (добр., Нар. словатв.). Ад то́млены ’тушаны’, гл. таміць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маро́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад марозіць.
2. у знач. прым. Замарожаны. Марожаная рыба.
3. у знач. прым. Папсаваны марозам, мёрзлы. Марожаная бульба. Марожаны корм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́пкі, ‑ая, ‑ае.
Які лёгка разварваецца; рассыпісты. Ды і бульба трапіла смачная — сопкая, разварыстая. Якімовіч. / у перан. ужыв. На сопкім снезе людзі пратапталі сцежкі ля платоў. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Карто́плі ’бульба’ (Сержп. Грам.; Арх. ГУ), Pluralia tantum у функцыі зборнага назоўніка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бу́льбатка ’бурбалка’ (Сцяшк. МГ), бу́лбатка ’тс’ (Янк. II). Укр. бу́льба ’бурбалка’, бу́льбашка. Гукапераймальнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кардо́на ’бульба’ (Бяльк.), да картопа с картопля (параўн. укр. картопля) (гл. папярэдняе слова).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Куна́да ’бульба’ (Сцяшк., Кіс., Гарэц., Сцяц., Федар. Рук ). Запазычанне з літ. kunodä ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Таўпе́ня, тоўпе́ня ’тоўчаная бульба, камы’ (ТС). Ад таўпіць (гл.), аналагічна да таўкеня, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)