Verbum

АНА...

(грэч. ana...),

прыстаўка, якая абазначае «рух уверх», «узмацненне дзеяння», «адваротнае дзеянне», «зваротнае дзеянне», напр., анабіёз, анафаза.

т. 1, с. 330

Санта-Ана,

горад у ЗША.

т. 14, с. 160

Санта-Ана,

горад у Сальвадоры.

т. 14, с. 160

А́НА ПЕРЭ́НА,

у рымскай міфалогіі багіня надыходзячага новага года. Святкаванне ў гонар Ана Перэны прыпадала на 15 сак., дзярж. і прыватныя асобы прыносілі ёй ахвяраванні, баляванне праходзіла ў свяшчэнным гаі на Тыбры.

т. 1, с. 338

АНАФА́ЗА

(ад ана... + фаза),

фаза меятычнага і мітатычнага дзяленняў клеткі. Характарызуецца разыходжаннем храмасом да процілеглых полюсаў клеткі. Гл. Меёз, Мітоз.

т. 1, с. 341

БА́У, Баба,

у шумера-акадскай міфалогіі багіня горада Лагаша, бажаство ўрадлівасці, радзей багіня лячэння. Бау — дачка бога неба Ана; яе эпітэт «маці Бау».

т. 2, с. 354

АНАТАКСІ́НЫ

(ад ана... + таксіны),

бактэрыяльныя таксіны, якія ў выніку спец. апрацоўкі (напр., фармалінам, цяплом) страцілі ядавітыя ўласцівасці, але захавалі здольнасць стымуляваць імунітэт. Выкарыстоўваюць для прафілактыкі і лячэння дыфтэрыі, слупняку і інш. інфекцый.

т. 1, с. 340

ВУЛКАНІ́ЧНАЯ СЬЕ́РА, Ціхаакіянская Кардыльера,

ланцуг вулканічных конусаў, які цягнецца ўздоўж Ціхаакіянскага ўзбярэжжа Цэнтр. Амерыкі. Дзеючыя вулканы: Тахумулька (4217 м) у Гватэмале (найвыш. пункт Цэнтр. Амерыкі), Санта-Ана, Ісалька (Сальвадор), Ірасу (Коста-Рыка) і інш.

т. 4, с. 292

АНАХРАНІ́ЗМ

(ад ана... + грэч. chronos час),

1) парушэнне храналагічнай дакладнасці, якое прыводзіць да неапраўданага ўнясення ў апісанне якой-н. эпохі рыс, характэрных для інш. часу.

2) З’явы, погляды, думкі, устарэлыя для пэўнай эпохі.

3) Перажытак мінулага.

т. 1, с. 341

АН

(шумер. «неба»),

Анум, Ану (акад.), у шумера-акадскай міфалогіі бог неба, адно з цэнтральных божастваў. Ан стварае сямёрку злосных дэманаў утуку і пасылае іх супраць бога месяца, каб зацямніць яго. Існуе жаночая паралель Ана — Антум.

т. 1, с. 330