чараўні́ца ж.

1. Záuberin f -, -nen, Wúndertäterin f -, -nen;

2. (знахарка, шаптуха) Kúrpfuscherin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sibyl

[ˈsɪbɪl]

n.

Сыбі́ла, праро́чыца, варажбі́тка f.; чараўні́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conjurer, conjuror

[ˈkɑ:ndʒərər]

n.

1) штука́р -а́, фо́кусьнік -а m.

2) чараўні́к -а́, чарадзе́й -я m.; чараўні́ца, чарадзе́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

magician

[məˈdʒɪʃən]

n.

1) чарадзе́й -я m., чарадзе́йка f.; чараўні́к -а́ m., чараўні́ца f.

2) штука́р, фо́кусьнік -а m., фо́кусьніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

witch

[wɪtʃ]

1.

n.

1) ве́дзьма, чараўні́ца f.

2) стара́я зла́я жанчы́на

3) informal надзвыча́йна прыго́жая дзяўчы́на або́ жанчы́на

2.

v.t.

1) чарава́ць, зачаро́ўваць

2) ачаро́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)