табу́ н Tabú n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

taboo

[təˈbu:]

1.

v.t.

забараня́ць; наклада́ць табу́

2.

n.

1) забаро́на f.

2) табу́ n., indecl.

3.

adj.

забаро́нены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Tabú

n -s, -s (мара́льная) забаро́на, табу́

etw. mit ~ belégen — накла́сці табу́ на што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tabuisíeren

vt абвясці́ць недатыка́льным, накла́сці табу́ (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)