Verbum

сцяка́ць гл. сцячы

ка́паць

1. (сцякаць) trópfen vi (h, s);

2. (ліць кроплямі) (éin)träufeln vt, trópfenweise éingießen*; trópfen lássen*

ка́пнуць

1. (сцякаць) trópfen vi (h, s), (heráb)tröpfeln vi, tríefen* vi (s);

2. разм. (даносіць) ángeben* vt

кро́пля ж.

1. Trópfen m -s, -;

уліва́ць па кро́плі trópfenweise éingeben* [éinflößen]; éintröpfeln vt;

кро́пля вады́ Wássertropfen m;

сцяка́ць па кро́плі ábtropfen vi (s);

2. мн.:

кро́плі мед. Trópfen pl;

3. разм. (вельмі мала) ein (klein) wénig, ein bíss¦chen;

ні кро́плі gar nicht; kein bíss¦chen;

◊

кро́пля ў мо́ры ein Trópfen auf den héißen Stein;

апо́шняя кро́пля ≅ das Stéinchen, das die Lawíne ins Róllen bringt;

яны падо́бныя як дзве кро́плі вады́ sie gléichen [ähneln] sich wie ein Ei dem ánderen;

да кро́плі (alles) bis zum létzten Trópfen;

вы́піць усё да (аста́тняй) кро́плі álles bis auf den létzten Trópfen áustrinken*;

кро́пля за кро́пляй nach und nach, allmählich;

ён ні́ кро́плі ў рот не бярэ́ er trinkt nicht, er trinkt kéinen Álkohol [-hol];

бі́цца да апо́шняй кро́плі крыві́ bis zum létzten Blútstropfen kämpfen

кроў ж. Blut n -(e)s;

прылі́ў крыві́ Blútandrang m -(e)s;

адлі́ў крыві́ Blútleere f -;

кансервава́ная кроў мед. Blútkonserven [-vən] pl;

вялі́кая стра́та крыві́ hóher Blútverlust;

узя́ць кроў мед. éine Blútprobe néhmen*;

сцяка́ць крывёю verblúten vi;

пуска́ць кроў zur Áder lássen*;

во́чы, налі́тыя крывёю blútunterlaufene Áugen;

◊

збіць каго-н да крыві́ j-n blútig schlágen*;

гэ́та ў яго́ ў крыві́ das liegt [steckt, sitzt] ihm im Blut;

кроў з малако́м (пра добры выгляд) wie Milch und Blut, wie das blühende Lében;

сэ́рца крывёю абліва́ецца разм. da blútet éinem das Herz;

увайсці́ ў плоць і кроў in Fleisch und Blut übergehen*;

псава́ць каму-н. кроў разм. j-m die Láune verdérben*;

кроў уда́рыла яму́ ў галаву́ das Blut schoss ihm in den Kopf;

кроў сты́(г)не (ад жа́ху) das Blut stockt [erstárrt] in den Ádern;

у ім кроў кіпі́ць ihm kocht das Blut in den Ádern;

кроў з но́су kóste es, was es wólle