Verbum

круці́ць

1. dréhen vt; zwírnen vt (сучыць);

круці́ць ву́сы den Schnúrrbart dréhen [zwírbeln];

круці́ць цыга́р(к)у éine Zigarétte dréhen;

2. (пыл, снег – пра вецер, буру) wírbeln vi, áufwirbeln vi;

3.:

круці́ць кім-н. разм. j-n um den kléinen Fínger wíckeln;

4.:

круці́ць з кім-н. разм. mit j-m ein Líebesverhältnis háben;

круці́ць галаву́ каму-н. j-n írre máchen, j-m den Kopf verdréhen;

круці́ць ру́кі каму-н. j-m die Árme nach hínten dréhen