раз’ядна́нне н. Isolíerung f -, Trénnung f -, Ábsonderung f -; гл. тс. разлучэнне

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Veréinzelung

f -, -en

1) раз’ядна́нне, разлучэ́нне, адзіно́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

auf=

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) рух уверх: áuftauchen усплыва́ць

2) адчыненне або раз’яднанне чаго-н.: áufmachen адчыня́ць

3) на нагрувашчванне чаго-н.: áufhäufen нагрува́шчваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zer=

неаддз. дзеясл. прыстаўка, yказвае на:

1) раздзяленне, раз’яднанне, раздрабленне: zerhácken рассяка́ць

2) пашкоджанне, знішчэнне: zerschlágen* разбіва́ць

3) пры дзеясловах з «sich» – на поўнае змардаванне, знясіленне: sich zermürben абяссі́лець, знясі́ліцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)