разары́ць разм.

1. (разбурыць) zerstören vt; verwüsten vt, verhéeren vt (апусташыць);

2. (давесці да галечы) ruiníeren vt, zu Grúnde ríchten, in den Ruín tréiben* [bríngen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Hund

m -(e)s, -e саба́ка

vor die ~e géhen* — разм. прапа́сці, загі́нуць, збанкрутава́ць

◊ da liegt der ~ begráben — разм. вось дзе саба́ка закапа́ны

mit állen ~en gehétzt sein — ≅ прайсці́ аго́нь і ваду́

j-n auf den ~ bríngen* — разм. разары́ць [даве́сці да гале́чы] каго́-н.

getróffener ~ bellt — ≅ на зло́дзеі ша́пка гары́ць; хто парася́ ўкра́ў, таму́ i ў вуша́х пішчы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)