plow
[plaʊ]
1.
n.
1) плуг -а́ m. (для ара́ньня)
2) машы́на, плуг для адкіда́ньня сьне́гу
2.
v.
1) ара́ць (гле́бу, по́ле)
2) прабіва́ць, праклада́ць (даро́гу)
3) выво́рваць
to plough up old roots — выво́рваць старо́е карэ́ньне
4) баразьні́ць (по́ле і пра маршчы́ны тва́ру)
5) расьсяка́ць (хва́лі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Wolf
m -(e)s, Wölfe
1) заал. воўк
2) мясару́бка
◊ ein ~ im Scháfspelz — воўк у аве́чай шку́ры
der ~ ändert sein Haar, áber nicht séine Art — ≅ во́ўка ў плуг, а ён – у луг
wie der ~ in der Fábel — пра во́ўка памо́ўка, а ён на паро́г
mit den Wölfen muss man héulen — ≅ як уле́з у варо́ны, то і ка́ркай, як яны́
der ~ stirbt in séiner Haut — ≅ з дугі́ агло́блі не зро́біш; гарба́тага магі́ла вы́правіць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)